Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Ημερολόγιο Ενός Άλλου ή Εικόνες - Μνήμες Βιωμάτων;

Γιώργου Μουλουδάκη, Ημερολόγιο ενός Άλλου [Μέρος Πρώτο]

Χθες το βράδυ, παρακολουθήσαμε μια παράσταση μουσικής και γραπτού λόγου σε ένα μικρό θέατρο στο Βοτανικό που λέγεται Beton 7 – Arts. Από τον Γιώργο Μουλουδάκη, ο γραπτός και ο μουσικός λόγος. Από μια μεστή ομάδα μουσικών η καλή απόδοση και σπουδή πάνω στο έργο.
Έργο ή Έργα; Ημέρες ημερολογίου όπως προβάλλονται ή εικόνες-μνήμες βιωμάτων; Μάλλον το δεύτερο κατά τη γνώμη μου. Ο Γιώργος έχει στο μυαλό του εικόνες. Εικόνες από τη ζωή του , στην Κρήτη, την Αθήνα, τις περιπλανήσεις του. Έχει και ομιχλώδεις εικόνες. Τέτοιες όπου η σκέψη, περνά μαζί με τα βιώματα από ένα κοινό φασματοσκόπιο και παράγει Μουσική και Λόγο. Μη σας ξενίζει που οι Μουσικές του Γιώργου μπορούν άνετα να σταθούν και από μόνες τους. Μην ταραχθείτε που στο τέλος δεν θυμάστε το Λόγο ενώ θα σας μείνει η Μουσική… Και τα δύο είναι μέσα στο παιχνίδι του συνθέτη. Ο Λόγος, η ποίηση που θα δείτε, δεν δουλεύει μόνο απέναντι στον θεατή. Έχει ήδη δουλέψει στην παραγωγή της μουσικής. Έτσι υπάρχει άμεσα όμως και έμμεσα.
Πολιτική ή Τέχνη; Μάλλον πολιτική δια της Τέχνης. Δεν είναι σχήμα λόγου. Μπαίνοντας σε ένα θεατρικό χώρο όπου, απέξω συντελείτε η αποκαθήλωση μεγάλου μέρους της ζωής μας, βρίσκεις από μέσα έναν ποιητή να σε γυρίσει από το χεράκι στα προσωπικά του βιώματα, στις εικόνες που είναι σημαντικές για αυτόν και που σίγουρα σε βοηθούν να ανακτήσεις ανάλογες της μνήμης σου. Εκεί είναι και η πηγή δημιουργίας της πολιτικής. Της άποψης δηλαδή για την ανατροπή του μείζονος και του ελάσσονος στη νέα εποχή που ξεκινά από την (ως πρόφαση) οικονομική ήττα. Και πάει μετά στο υποσυνείδητο, όπου η οικονομική ήττα μεταμορφώνεται σε ήττα της στάσης και του τρόπου ζωής. Ο Μουλουδάκης προτείνει και έχει άποψη. Οι εικόνες της ζωής μας είναι εκεί και πρέπει να τις ξαναδιαβάσουμε. Πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε, να τις αξιολογήσουμε και να τους δώσουμε, τέλος, μια θέση στην νέα μας έναρξη. Ο τρόπος αυτός, θα μας κάνει σίγουρα πλουσιότερους, δυνατότερους, πιο έτοιμους για την ανατροπή.
Ο Μουλουδάκης ενέπνευσε όλη την ομάδα και κατάφερε το αποτέλεσμα να είναι ολοκληρωμένο. Το στήσιμο της οθόνης και τα γραφικά, δεν ανταποκρίνονται, κατά τη γνώμη μου, στις ανάγκες της παρουσίασης του λόγου και της μουσικής. Η επιλογή της εισόδου, της διάρκειας προβολής και της εξόδου του γραπτού κειμένου από την οθόνη είναι σε ένα ρυθμό που να σου λείπουν οι λέξεις μετά από λίγο. Ο Μουλουδάκης φοβάται μην και οικειοποιηθεί ο ακροατής τις λέξεις. Κακώς. Ως ένα βαθμό. Γιατί στο τέλος ο ακροατής φεύγει με τη μουσική… Τις λέξεις τις έχει αφήσει πίσω.
Συντελεστές:
Γιώργος Μουλουδάκης - κείμενα, μουσική, σχεδιασμός, κλασική και midi κιθάρα
Χάρης Κανελλίδης - midi κιθάρα
Μιχάλης Σουλάκης - ηλ. μπάσο
Γιάννης Λελούδας -τύμπανα φυσικά και midi
Studio 19 - προβολές κειμένων, βίντεο και ηχητική προβολή
Παραστάσεις:
Δευτέρα 5, 12 & 19 Δεκεμβρίου 2011, Ώρα: 21:30
Τηλ. Κρατήσεων: 210-7512625

2 σχόλια:

Γιώργος Μουλουδάκης είπε...

Ευχαριστώ Χάρη! Ναι, πρέπει να ξαναμιλήσουμε για το πώς του λόγου, μόλις κατακαθίσει η σκόνη. Τώρα είμαστε ακόμα στο “σιτάρι για τη γιορτή”, και χαίρομαι που ήσουνα εκεί...

Γιώργος Μουλουδάκης είπε...

Και βέβαια -συμφωνώ- αλίμονο αν η όποια τέχνη δεν μπορεί να παράγει πολιτική. Μόνο που το κάνει γυρνώντας της υπεροπτικά την πλάτη για να μη χάσει το συντριπτικό πλεονέκτημα της αμεσότητας. Αυτή θα μιλήσει στο μέσα αυτί. Εδώ είναι ο δοκιμαστικός σωλήνας: Το παιδί είναι καρπός έρωτα ή σχεδιασμού; Ανάγκης ή ...; Είμαι ο πρώτος που θα υποκλιθώ ακόμα και στις πιο ασήμαντες προσπάθειες που είναι απλά προσανατολισμένες στο φως μιας καλύτερης ζωής, κι αυτό ναι, είναι πολιτική στάση. Έτσι, βρίσκω πως κάποιες θειάδες μου στην Κρήτη παράγουνε μια τέχνη που την παίρνει ο άνεμος της καθημερινότητας, μα ποτέ δεν πάει χαμένη. Και στα δικά μας...