Επειδή και η ανοησία και η αθλιότητα έχει και τα όριά της. Σας παρουσιάζω μια φωτογραφία του Νέου κτιρίου του Ωνασίου Ιδρύματος τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και μία από την φωτορεαλιστική αναπαράσταση της μελέτης που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό.
Δέστε πως ένα ημιδιάφανο σκιασμένο υαλοστάσιο κατάντησε λατομίο μαρμάρου!
Σας αφήνω να κάνετε εσείς τη σύγκριση. Κατόπιν υπολογίστε πόσο στοίχησε το κέλυφος που τελικά κατασκευάστηκε. 185 μέτρα επί 15 μέτρα ύψος κάνουν 2700 τετρ. μέτρα επενδεδυμένης επιφάνειας με λευκό μάρμαρο. Το σύνολο (χωρίς τα εξωτερικά υαλοστάσια) πρέπει να έχει στοιχίσει στο Ίδρυμα περί το 1.250.000 – 1.500.000 €. Υπάρχει έλεγχος στη διαχείριση του ιδρύματος ή ο καθένας δίνει τα χρήματα όπως θέλει; Επιπλέον, ο project manager του Έργου έχει τον έλεγχο της κατάστασης ή το κόστος της εν εξελίξει εργολαβίας έχει παντελή απόκλιση από το προϋπολογισθέν;
Πάντως τέτοια ασέβεια σε μελέτη από διαγωνισμό και με τέτοια μεγέθη κόστους, είναι πρωτόγνωρα για τον ιδιωτικό τομέα… Μήπως στην Ελλάδα τα ιδρύματα συμπεριφέρονται σαν ΔΕΚΟ;
Δέστε πως ένα ημιδιάφανο σκιασμένο υαλοστάσιο κατάντησε λατομίο μαρμάρου!
Σας αφήνω να κάνετε εσείς τη σύγκριση. Κατόπιν υπολογίστε πόσο στοίχησε το κέλυφος που τελικά κατασκευάστηκε. 185 μέτρα επί 15 μέτρα ύψος κάνουν 2700 τετρ. μέτρα επενδεδυμένης επιφάνειας με λευκό μάρμαρο. Το σύνολο (χωρίς τα εξωτερικά υαλοστάσια) πρέπει να έχει στοιχίσει στο Ίδρυμα περί το 1.250.000 – 1.500.000 €. Υπάρχει έλεγχος στη διαχείριση του ιδρύματος ή ο καθένας δίνει τα χρήματα όπως θέλει; Επιπλέον, ο project manager του Έργου έχει τον έλεγχο της κατάστασης ή το κόστος της εν εξελίξει εργολαβίας έχει παντελή απόκλιση από το προϋπολογισθέν;
Πάντως τέτοια ασέβεια σε μελέτη από διαγωνισμό και με τέτοια μεγέθη κόστους, είναι πρωτόγνωρα για τον ιδιωτικό τομέα… Μήπως στην Ελλάδα τα ιδρύματα συμπεριφέρονται σαν ΔΕΚΟ;
