της Χριστίνας Σανούδου, από την Καθημερινή 04/11/2011
ΠΡΟΣΩΠΑ. Την ημέρα, ο Χάρης Σαββίδης είναι ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας, αφοσιωμένος στις απαιτήσεις και τις δημιουργικές ευκαιρίες του επαγγέλματος. Τα βράδια, όταν και οι τελευταίοι συνεργάτες του εγκαταλείπουν το γραφείο, παραμένει μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του, τραβώντας ίσιες και τεθλασμένες γραμμές - μόνο που, αντί για κτίρια, σκιαγραφεί ανθρώπινες φιγούρες. Χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα σχεδίασης autocad, επεξεργάζεται φωτογραφίες ανθρώπων σε κίνηση, ιχνηλατώντας τα περιγράμματα των απεικονιζόμενων μορφών. Στη συνέχεια, τα σχέδια τυπώνονται και επικολλούνται σε μεγάλα κομμάτια πλεξιγκλάς, δημιουργώντας πρωτότυπα έργα τέχνης.
Η πρώτη σειρά συνθέσεων του ευφάνταστου αρχιτέκτονα, καλλιτέχνη και συλλέκτη απεικόνιζε σώματα χορευτών σε κίνηση και παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο στην γκαλερί Καπλανών 5, υπό τον τίτλο «Χορός και Ψυχή - Οι μονοκοντυλιές του autocad», ενώ χρησιμοποιήθηκε και για την εικονογράφηση του βιβλίου του Paul Valery «Χορός και Τέχνη» (εκδόσεις «Διάττων»). Το επόμενο θα αποτελείται από επεξεργασμένες φωτογραφίες παιδιών - άλλωστε, ο ίδιος έχει τρία.
Οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις του Χάρη Σαββίδη ξεκινούν από τα νεανικά του χρόνια, και μέχρι σήμερα έχει ασχοληθεί με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη χαρακτική. Τη δεκαετία του ’90 σπουδάζει αρχιτεκτονική στο Παρίσι, ενώ παράλληλα εργάζεται ως φωτογράφος, απαθανατίζοντας παραστάσεις του μπαλέτου Maurice Bejart και άλλων σχημάτων. Πριν από λίγα χρόνια άρχισε να ψηφιοποιεί αυτές τις εικόνες, αναλύοντάς τες σε γραμμές με ειδικά προγράμματα. Υστερα, αφαιρεί γραμμές με γνώμονα το αισθητικό αποτέλεσμα, παίζοντας με το φως και τις σκιές, αλλά χωρίς να διαχωρίζει εμφανώς τους χορευτές από τα ρούχα τους. Η επιλογή του κόκκινου και μπλε χρώματος για την απεικόνιση του πάνω και κάτω μέρους των σωμάτων έγινε επίσης με αισθητικά κριτήρια, εμπεριέχει όμως και αναφορές στο εργασιακό περιβάλλον του δημιουργού. «Δοκίμασα διάφορα χρώματα, όμως τα άλλα δεν μου ταίριαζαν», αναφέρει. «Ισως επηρεάστηκα από το δίκτυο κόκκινων και μπλε καλωδίων, που έχουμε στο γραφείο». Το συγκεκριμένο κτίριο έχει λειτουργήσει ως χώρος έμπνευσης και στο παρελθόν, αφού υπήρξε εργαστήριο του ζωγράφου Νέστορα Παπανικολόπουλου και εργαστήριο του χαράκτη Τάσσου.
Η Μεσογείτικη Πόρτα ή Μσόγια Καπουσί του τοίχου του Χασεκή με το Ρωμαϊκό επιστύλιο...
