Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Amour Amour 1966

πρόκειται για ένα βιβλίο στα αγγλικά του Ανδρέα Εμπειρίκου με εικονογράφηση του Μίνου Αργυράκη.  24 μικρές ιστορίες.
Σας παρουσιάζω εδώ την εικονογράφιση του βιβλίου που είναι συναρπαστική.















Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Αγαπητέ φίλε,
η χαρά του να ζεις στην πόλη με τα πολλά μουσεία δεν συγκρίνεται με καμία άλλη.  Τα μουσεία είναι δοχεία ζωής και μπορείς μέσα σε αυτά να ζεις πολλούς αιώνες μέσα σε λίγες στιγμές.

Τα μουσεία είναι δικά μας.  Πάμε, βλέπουμε ένα άγλαμα, δεν ρωτάμε κανένα και φωτογραφιζόμαστε μαζί του.  Μόνο αυτά τα αγάλματα και οι τσολιάδες της πλατείας Συντάγματος είναι τόσο βολικοί στο να τους πέρνεις φωτογραφία....

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Δευτέρα 28η οκτωβρίου 2013


Τα μεγάλα σαββατο-κύριακα δίνουν ζωή ιδιαίτερα στους ανθρώπους που περνούν τις μέρες τους με στρες και κόπο.  Η φύση στη χώρα μας μας επιτρέεπι να ονειρευόμαστε.  Και ονειρευόμστε.  Ιδιαίτερα κάτι τέτοιες στιγμές που μπορείς εύκολα να βρίσκεσαι σε τόπους που άλλοτε περιηγητές περνούσαν χρόνια αγωνίας και ταξιδιού για να τα δουν και να τα αποκαλύψουν στους ξένους λαούς.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014


Κάτι τέτοιες βροχερές μέρες, η παραμονή εντός των τειχών του γραφείου και η σχετικά χαλαρή ενασχόληση με τις εκκρεμότητες είναι επιβεβλημένη.  Η ζωή φτάνει να ταυτίζεται με ένα χώρο και η καθημερινότητα γίνεται τρόπος ζωής.  Σε αυτές τις συνθήκες αισθάνεσαι άνετα.

Such rainy days, stay within the walls of the office and dealing with the backlog is imperative. Life comes to be identified in this space and this use becomes a way of life. In these circumstances you feel comfortable.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2015


Θα μπορούσε κανείς να βλέπει όλη τη ζωή μέσα από μια κρησάρα; Πόσο επιλέγουμε τι περνά μέσα από αυτή; Είναι ό,τι μας αρέσει; Δεν έχω ποτέ καταλάβει.  Σίγουρα έτσι τη βλέπουμε, όμως το τι διαπερνά την κρησάρα είναι πάντα άγνωστο.  Εύχομαι η σημερινή κρησάρα να αφήσει να περάσουν μόνο ανθισμένοι κήποι και νέα όνειρα.   

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

Μια έκτακτη συμμετοχή στην έκθεση της Ομάδας "Κάθε Σάββατο στην Αθήνα" στην Γκαλερί Ένα της Οδού Βαλαωρίτου




Πριν από τρεις περίπου μήνες δημοσίευσα για πρώτη φορά στη σελίδα μου στο facebook ορισμένες φωτογραφίες από αυτό που θεωρώ ως πρόκληση στον Αθηναϊκό ουρανό: τα αιωρούμενα σκουπίδια της δραστηριότητάς μας.  Η Νίκη, καθώς και ο Νίκος, μου ζήτησαν να εκθέσω ένα προπομπό της εργασίας αυτής σε μια έκθεση που σχεδίαζαν με θέμα την Αθήνα για τον Οκτώβρη.  Όπως και γίνεται τώρα.



Χωρίς να αισθάνομαι το βάρος του να αποδείξω πόσο άχρηστα είναι αυτά τα "σκουπίδια" σας καλώ να τα δείτε ως σύμβολα καταδυνάστευσης της καθημερινότητάς μας.  
Έχουμε συνηθίσει, όσοι καταγώμαστε ή έχουμε ζήσει στην επαρχία, να σηκώνουμε τα μάτια στον ουρανό και αμέσως να απελευθερώνουμε τις σκέψεις μας και να αφήνουμε ελεύθερη τη φαντασία μας στα όρια του σύμπαντος. 
Αυτό δυστυχώς μέσα στην Αθήνα είναι αδύνατο.  Και είναι αδύνατον γιατί ο ουρανός είναι κατηλημένος από κάθε λογής εξοπλισμό, κάθε λογής σκουπίδι που αφού καταστράφηκε, δεν βρέθηκε κάποιος να το αποκαθηλώσει καθαρίζοντας έτσι το οπτικό μας πεδίο.


Στη συγκεκριμένη εργασία, τα σκουπίδια αυτά θα τα δούμε από μια θέση πιο ποιητική, ο δυνάστης γίνεται κλουβί και εμείς είμαστε από κάτω.  Σας ξορκίζω, ας μη σας συνεπάρει η ομορφιά της εικόνας, η αρτιότητα της γεωμετρίας ή η τυχαιότητα της σύνθεσης.  Απλά να τα θεωρήσετε ως μια ιστορία που υφίσταται και που πρέπει να φύγει.  Σαν μια παρονυχίδα που πρέπει να φύγει για να λάμψρι η πόλη.  


Η Έκθεση πραγματοποιείται στην Αίθουσα Τέχνης Ένα, 9α, Οδός Βαλαωρίτου, Αθήνα

περισσότερες πληροφορίες:  https://www.facebook.com/events/1472139563059508/

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ Α.Ε. 1909




Περνώντας από την Πειραιώς προς την παραλιακή γνώριζα πως από την παλιά εταιρεία εφαρμοσμένης κεραμικής τέχνης έχει απομείνει μόνο τμήματα της μάντρας, σταμάτησα για λίγο και με το κινητό φωτογράφισα ότι βρήκα....




Η εταιρεία ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ υπάρχει ακόμα.  Όχι όμως για να κάνει αυτό που ξέραμε, αλλά ως μια real estate εταιρεία που εκμεταλεύτηκε τις εκτάσεις της πάλε ποτέ κραταιάς βιομηχανίας.